Eğer bu iddianın birazcık da olsa doğruluk payı varsa yer yerinden oynar.

Anonim olmaktan iyidir. Anonim deyince ne bileyim

Adi bir karine.

Böyle ibne gibin puşt gibin bir şey ağam.

Sanırım hiç çıkamıyorum Ortadoğulu kafasından. Hele başlığı ve entryi okuyunca buna daha fazla kanaat getirdim. Millet pandemiden önce karaköy'de Lübnan lokantasına gidip kebap, humus, felafel falan yiyormuş; ben ise Karaköy'de keraneyi çok övdüler gitsem mi gitmesem mi diye kendi kendimi yiyordum.

Başından sevmediysen neyse de sonrasında hissettiğin o çölleşme fena.

bana kalırsa türkiye'de erkeklerin kadınlara yönelik şiddet ve cinai eylemleri ile ilgili olarak "sahip olmak" ile ilgili bir patoloji var. belki dünyada da kadın-erkek ilişkilerinin şiddet boyutuyla ilgili olarak çalışılmış bir konudur bu bilmiyorum. şöyle ki;

bebeklikten çocukluğa yetişme itibariyle her birey sahiplik duygusuyla tanışır ve kendine özel olanı kavramaya başlar. çocukların oyuncakları olsun arkadaşları olsun gruplaşmaları olsun bunlar bireyin sahip olma ve kendini özel kılma enstrümanlarıdır. bir çocuk bu sahiplikten tamamen yoksun olursa, -yani diyelim ki çocukluğundan hayatının belli bir dönemine kadar yoksunluk geçirdi, bu oyuncağının olmayışından iyi bir işe, kariyere, arkadaşlara hatta aileye sahip olmamasıdır- ilişkide olduğu şeylerle yüksek bir sahiplik bağı kurar ve elinden gitmesine müsaade edemeyecek duruma gelir. bu bir anlamıyla bağımlılıktır.

ikinci durum ise, çocuğun her şeye sahip olarak yetiştirilmesidir. bütün erken döneminde her istediği ona sunulmuş, reddedilmemiş, "sahip olmama/olamamayı" eksik deneyimlemiş birey her istediğini elde edeceği fikriyle büyüyecektir. aslında hanımlar bu tipleri çok iyi bilirler. burnu havada, her istediğini elde eden erkek figürü gözünüzde canlanmıştır. sonradan da kazanılmakla birlikte bunlar bir tür çocukluk insiyakıdır. bu iki durumun temel motivasyonlardan bazıları olduğunu düşünüyorum.

2 yıl evvel herşey daha normalken, ansızın karaköy'deki lübnan restoranına gidip, felafelin, envai çeşit humusun kebabın dibine vurmakla sonuçlanmıştı.
Ara ara damak kaymaları yaşasam da hiç bu kadar kendimi kaybetmemiştim. Beyaz Türklüğüm overdose oldukça Fenikeli genlerim hortluyor.

Benim için Köpek besleyen kadından fersah fersah geridedir, hiçlik boyutundadır. Kedileri sevmem, yanıma falan yaklaşırsa tiksinirim ve sahibine al şunu yanımdan diye telkinde bulunurum. Köpekli kadın candır.

Romantik ve loser tesla'nın daha pop olmasına şaşırmadık. Yalnız hangisiyle evlenirdiniz diye sorsanız hepsi edo'yu tercih ederdi.

Happy mom happy baby dir ayrıca.

Erkek bezi anatomik farklılıklardan dolayı gerekli olup pıhtı atma veya kanserden 50 yaş civarı ölmezseniz ilerde sıklıkla ihtiyacınız olacak malzemedir.

Bezelye kadar akıllarıyla aşk meşk işini becermeye çalışan primat erkek ve kadınların ilişki sonu.
Yakında kadınlar da uzanır bıçağa diyecektim ki haberlerde cinnet geçiren bir kadının herifi hastaneye yollayışı çıktı.

Türk kadınları hemcinslerini bıçaklayıp öldüren erkeklerden hoşlanmıyor arkadaşlar. Bulduğunuz her fırsatta Sırf 'türk kadınları..' yazmak için sığ çabalar içine girmek -bu da bıçaklanarak öldürülen insanların zerre umrunuzda olmadığını gösteriyor- başlıktan uzak sözde içerik üretmek, gelin görün ki sizi de pek samimi göstermeyen durum içine sokuyor. Bir ahmak topluluğu var, evet. Dünyada olması hata olan tipleri kahraman ilan edenler. Onlar bizden değil. Her ne sebeple, ne şekilde olursa olsun, insanın insana zarar vermesi söz konusu değil. Önce burdan başlayın. Veya başlığı 'türk erkekleri türk kadınlarını neden bıçaklar' diye değiştirebilirsiniz.

Paralelmissiniz demek ki aranızdaki açı sifirmis. Cakisamamissiniz. Kafalar ayniymis yani. Buda oysa aynı kafadaydik sorusunun cevabı

Tercihim şeffaf olandır. Hiç olmasa daha iyi olur.

güzellikleriyle meşgüldür, nede olsa tavus kuşunun kuyruğu lendine düşmandır

ruhu renklidir

Direkt ayak yalamayı tercih ederim

T*rk kadınları hemcinslerini bıçaklayıp öldüren erkeklerden hoşlandığı için. Çünkü En çok bıçaklayıp öldüreni halk kahramanı yapıyorlar. (bkz: Ümitcan Uygun)