hayal

çoğu kişinin peşinden koşup da gerçekleştiremediği derin düşünceler..
kurulan düşlerin sonu hep hüsran ve senin kurduğun hayali hep başkaları yaşar...

gerçek hayattan sıkılıp mola vermek için kaçılan huzur verici yer...

Rüya görenlerin daha sık daldığı fantastik alem olduğunu düşünüyorum.
Ben pek rüya görmem, hayallerle de aram pek iyi değil. Yaşasın gerçekler.. Ama bazen de hayal kuranları, rüya görenleri kıskanıyorum. Benim bilmediğim dünyaları keşfediyorlarmış gibi geliyor.

Kesin hatlarla ayırmamakla birlikte kültürel açıdan Doğu, hayali zamandan ve mekandan bağımsızlaştırdıkça hayalperest olmuş, olandan özlenene gittikçe dünya ile alışverişini eni konu sınırlandırmıştır. Bazen öyle ki hayal, arzu-yı muhale müsavidir. Batı ise hemen her zaman gerçekleştireceği, ele geçirebileceği hayallerin peşinden gitmiştir bildiğimiz anlamda Batı olduktan sonra. Doğaya ilişkin sınıflandırma yaparken bile boş bıraktıkları ve ileride keşfi yapılacak diye hayal ettikleri kategorileri de göz önünde tutmuşlardır.
Bir yerde hem Doğu hem Batı olduğumuza göre hayale ve hayal edene dair söylenmiş en güzel sözler neden bizden çıkmış sıyılmasın ki?
Misal:
Yürü! Hür mâviliğin bittiği son hadde kadar!...
İnsan, âlemde hayâl ettiği müddetçe yaşar.
(dikkat: dizeler alıntı olup yüksek doz Yahya Kemal ustalığı barındırır)