Kesin hatlarla ayırmamakla birlikte kültürel açıdan Doğu, hayali zamandan ve mekandan bağımsızlaştırdıkça hayalperest olmuş, olandan özlenene gittikçe dünya ile alışverişini eni konu sınırlandırmıştır. Bazen öyle ki hayal, arzu-yı muhale müsavidir. Batı ise hemen her zaman gerçekleştireceği, ele geçirebileceği hayallerin peşinden gitmiştir bildiğimiz anlamda Batı olduktan sonra. Doğaya ilişkin sınıflandırma yaparken bile boş bıraktıkları ve ileride keşfi yapılacak diye hayal ettikleri kategorileri de göz önünde tutmuşlardır.
Bir yerde hem Doğu hem Batı olduğumuza göre hayale ve hayal edene dair söylenmiş en güzel sözler neden bizden çıkmış sıyılmasın ki?
Misal:
Yürü! Hür mâviliğin bittiği son hadde kadar!...
İnsan, âlemde hayâl ettiği müddetçe yaşar.
(dikkat: dizeler alıntı olup yüksek doz Yahya Kemal ustalığı barındırır)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?