Çocukken sahip olunan salakça fikirler

Kıvırcık saçın varlığına iman etmiyordum. Bana göre saçlarını hiç taramadıkları ya da saç kesimi yüzünden saçları öyleydi. Hala içten içe şüphe duyarım tamam abi dalgalı olurda kıvırcık ney?(bkz: swh)

Uyurken ayaklarımı yatağın dışına çıkarınca canavarlar ayağıma dokunacak sanıyordum. Salakça sayılır mı bilemem ama güvende olma duygusu kaynaklı sanırım. Kocaman oldum yanımda birisi yoksa uyuyorken alnımı bir yastığa dayamadan uyuyamıyorum bazen :)

Yatağın altında ve tek kapağı kapanmayan dolabın içindeki canavarların ben uyuduktan sonra çıkıp oyuncaklarımla oynadığını düşünürdüm.

Sokaktan geçerken şu jeneriğin gökten geldiğine inanırdım.


Annemle babam uyuduklarında onların gece ölüp sabah tekrar dirildiklerini düşünürdüm. Halbuki bana kimse böyle bir şey söylememişti.

Sana yağını vücut kremi sanıp yüzüme ellerime boca ederdim.

Babamın bilgisayarını karıştırırken(bilgisayarla henüz tanıştığım gün) bir anda çıkan çıplak kadın görsellerini görünce onları bir süre üvey annelerim sandım. Ta ki öz anneme söyleyene kadar.
Aklıma geldikçe ekleyeceğim..

salakça değil ama fütüristçe, mektuplar sarı posta kutularına atılınca borulardan alıcısına gittiğini düşünürdüm, gayet de fütüristmişim mailler elektronik hatlardan gitmiyormu

radyoyla büyüyen nesildenim, radyo tiyatroları, arkası yarınları, orta ve uzun dalgadan da macaristanın sesi radyosundan arabesk dinlerdim, radyo pilliydi değişik şeyler dinlerim diye pili her seferinde başka bakkaldan alırdım ama eyüp bakkalın pilleri hep iyi şarkılar çalardı, hey gidi hey

Allah perde kapalı iken de görür bizi derdi halam bana. Ben ise o zaman pencereye tahta çakalım göremesin derdim. Halam ise yine görür derdi o zaman gel birlikte Allah' ı kör edelim bizi sapık gibi gözlemesin derdim. Halamın verdiği cevap tövbe estağfurullah.

Televizyonu bir pencere sanardım . O pencereden dışarı çıkmak isterdim.

Ablamlar "haylazlık yapmaya devam edersen Allah' a telefon edeceğiz. Allah seni taş eder bak " diye tehdit ederlerdi. Ben aldırış etmezdim tabii.
Hatta ev telefonunun avizesini kulağına dayayıp alo allah ile mi görüşuyorum diyorlardı. Benim daha çok hoşuma gider gülerdim. Yine de bu kez esahtan Allah' ı ararım bak demekten hiç geri kalmazlardı. Benim bir büyüğüm olan ablamda işe yaradığı için bende de belki yarar diye düşündüler galiba.

Annem ise geceleyin şeytan eşyaların şekline bürünebilir besmele çekmeden alırsan şeytan seni çarpar derdi. Ben buna aldırış etmiştim. gece herşeye dokunmadan korkar hâle geldim. Geceler benim için çekilmez olmuştu.

Dini inançlarımı yitirene kadar karanlıktan ve görünmeyen varlıkların olma ihtimalinden korkmaya devam ettim. İnancımı yitirdim ve bu korkumdan kurtuldum.

Not : şeytan cin gibi şeylere inanmadığımdan korkum geçti ama hâla karanlık fobimden kırıntılar kaldı. Karanlıktan hâlâ niye korkuyorum bilmiyorum. Görememek içimi huzursuz ediyor.

Kartondan bir ev yapmak ve içinde tek başına yaşamak.
Anam yalnız yaşayamazsın oğlum dediğinde bile anama sen bir izin ver ben yaşayacağımı ispatlarım sana diye iddalaşmam.

5 yaşına kadar falan rüyamda bir çok defa balkondan aşağıya uçarak indiğimi gördüğümü hatırlıyorum. Gerçek olduğunu düşünüyordum sürekli. İyi ki aşağı sadece rüyalarımda atlamışım.