Ablamlar "haylazlık yapmaya devam edersen Allah' a telefon edeceğiz. Allah seni taş eder bak " diye tehdit ederlerdi. Ben aldırış etmezdim tabii.
Hatta ev telefonunun avizesini kulağına dayayıp alo allah ile mi görüşuyorum diyorlardı. Benim daha çok hoşuma gider gülerdim. Yine de bu kez esahtan Allah' ı ararım bak demekten hiç geri kalmazlardı. Benim bir büyüğüm olan ablamda işe yaradığı için bende de belki yarar diye düşündüler galiba.
Annem ise geceleyin şeytan eşyaların şekline bürünebilir besmele çekmeden alırsan şeytan seni çarpar derdi. Ben buna aldırış etmiştim. gece herşeye dokunmadan korkar hâle geldim. Geceler benim için çekilmez olmuştu.
Dini inançlarımı yitirene kadar karanlıktan ve görünmeyen varlıkların olma ihtimalinden korkmaya devam ettim. İnancımı yitirdim ve bu korkumdan kurtuldum.
Not : şeytan cin gibi şeylere inanmadığımdan korkum geçti ama hâla karanlık fobimden kırıntılar kaldı. Karanlıktan hâlâ niye korkuyorum bilmiyorum. Görememek içimi huzursuz ediyor.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?