uzun süreli sevgiliden ayrılmak

erkekler için zordur. sevgililik esnasında sevgiliniz sizi hans and gretel'deki cadı gibi yedirip kilo aldırdığından ve öz güveninizi si..tiğinden, uzun bir süre karı kız bulamassınız, abazalık dönemine girersiniz.
ancak kızlar öyle mi? 3 gün ağlarlar, 4. gün cinseliğin afrikası olan ülkemizde kapısında bir manga asker beklemeye başlar.

kabul et sonu yoktu bir gün ayrılacaktık dediğim sevgili.

gelecek karanlık ve yalnız, alışkanlıklar öksüz kalmış görünür.
Oysa hayatın bu döneminde yeni bir başlangıç yapma fırsatı vardır.
Silkinip devam etmek yapılacak en doğru iştir.
ne istediğinizi hala bilmiyorsanız en azından artık ne istemediğinizi biliyorsunuzdur.

Uzun suredir ozguveni yapilandirmakla ugrasmaktayim.

Biteli 1,5 yıl oldu. O evlendi ben hala başkasına dokunmadım 🤷🏻‍♂️🤷🏻‍♂️🤷🏻‍♂️

En uzunu 7 ay oldu bende. Ya problemli birisini otomatik olarak çekiyorum kendime ya da bende bir problem var. Henüz çok düşünmedim bu konuyu. Sonuç olarak kısada olsa ilişki uzunda olsa insan ister istemez üzülüyor. o kadar vakit geçiriyorsun beraber, mutlu anılarınız oluyor, ilk tanıştığınız günü hatırlıyorsun o ilk zamanları , arada masum ve çocuksu tavırlar ile sana yanaşmasını bile özlüyorsun. Sonrası her ayrılık gibi boktan bahanelerle son buluyor. Gurur yapıp mesajda atmıyorsun geri, öyle bitiyor işte.

Ondan sonraki sevgililerime gelecek olursak, söyleyebileceğim tek şey hepsi manyak bunların. Problemi olan ya çekim alanıma giriyor ya da nereden gördüysem artık gidip tanışıyorum. O yüzden bekarlığa devam. İnanın böylesi daha iyi

expiry date

Beni çok korkutan durum. Yaşayacağım o depresyonla nasıl başa çıkacağım hakkında bir fikrim yok. Daha da kötüsü belki de hiçbir şey yaşanmamış gibi hayatıma devam da edebilirim. İkincisi daha korkunç.
Beraber dinlediğimiz şarkılar ve izlediğimiz diziler başıma çok bela olacak.

anlatayım canım kardeşim.

6 yıl devam eden bir ilişkim vardı bi zamanlar. Çalıştığı yer benim işyerime çok yakın olduğu için iş çıkışları her akşam birlikteydik. Bâzı günler bende kalırdı, bâzen de annesiyle berâber yaşadığı evine giderdi.

İlişki ilerledikçe her şeyi berâber yapar olduk. Kendimize âit bir yaşantımız kalmamıştı. Tâtile berâber gidiyor, berâber geziyor, berâber uyuyor ve berâber kahvaltı yapıyorduk. İş saatleri dışında sürekli bir arada olan sevgililerdik.

6 yıl sonunda her şey tükenip ilişkiyi bitirdiğimiz gün kendime ''nihâyet kavgalar, tartışmalar bitti.'' diyerek normal yaşantıma dönmeye karar verdim.

İlk 1 hafta her şey yolunda olsa da 10.gün falan akşamları yapacak bir şey bulamadım çünkü sürekli onunla berâberdim. Baktım doğru düzgün dostum kalmamış, kuzenlerim bile bensiz yaşamayı öğrenmiş. O gün anladım ki yaşadığınız ilişkide partnerinizi hayâtınızın merkezine koymak büyük hatâymış.

6 yıllık alışkanlıkları yitirince büyük boşluğa düştüm âdetâ. Ne yapacağımı o kadar bilemez hâle geldim ki bir ara gereksiz bir sürü kadınla yatıyordum her gün. Üst üste hatâlar, yalan yanlış kadınlar. Bir şeylerin boşluğunu doldurmaya çalıştığımı fark edeli 6 ay olunca dur dedim kendime, dur bi kendine gel.

İlişki bittikten 1 yıl sonra gelebildim kendime. Yenilenen alışkanlıklar edindim, yeni dostlar ve yeni düzen.

Diyeceğim şu ki ilişkiniz ne kadar sürerse sürsün o insanı hayâtınızın merkezine koymayın. Bittiğinde anlıyorsunuz aslında ne bir sosyal yaşantınız varmış ne de kalan bir dostunuz.

kısa süreli olmasına rağmen içinde bulunduğum boktan durum,çok kaptırmışız sanırım

(bkz: bir müddet osbir çeksen)