uzun süren ilişki

uzun süreli ilişki, tarafların ''tamam ya ağzına sıçsam da sen artık benimsin'' diye düşünmeye başladığı an bitirilmesi ya da gözden geçirilmesi gereken ilişkidir. çünkü ilişki dediğimiz şeyi ayakta tutan sevgi falan değildir dostlar, saygıdır. bireyler karşılarındakinin kendilerine bağımlı olmadığını idrak edebildikleri an ilişkilerinde ilk günkü vurgunu senelerce yaşayabilir.

uzun süreli ilişki karşınızdakini herşeyiyle tanıyabilmek, sınırlar koymadan sevebilmek ya da güvenebilmek, ''huyun bozuk ama seni böyle de seviyorum'' diyebilmek adına hârikadır. yan yana olmadığınızda dâhi kokusunu içine çekebilmek, tenini hissedebilmek, her ne kadar rol yapmaya çalışsa da canının sıkkın olduğunu tek bir kelimesinden şıp diye anlayabilmektir.
uzun süreli ilişki bittiğinde çok acıtandır. tek kolu kesilmiş gibi hissettirendir, yarım kalmışlıktır, öncelerinde ''şimdi beni kim her hâlimle sevecek'' sonrasında "şimdi kimi bu kadar tanımak için uğraşacağız" diye düşündürendir.

tavsiyem, ilişkiyi uzatmadan önce, şöyle üçüncü ayda falan oturup kendinizi o kişiyle aynı evde yaşarken (ne bileyim ev hayâtındaki tüm prensiplerinizi ve sevdiceğinizin bütün prensiplerinizi çiğnediğini düşünün), tuvaleti paylaşamazken, eğer kadınsanız gece hor hor horlarken, yok eğer erkekseniz bacak kılları uzamışken hayâl etmeniz. ''evet kaldırabilirim'' diyorsanız devam etmeniz yönünde. her ne kadar yüzeyselmiş gibi görünse de bu ve benzeri ayrıntılar ilişkinin üçüncü yılına geldiğinizde görmeye başlayacağınız ayrıntılar olacaktır çünkü.

ikinci tavsiyem yaş kemâle ermeden ilişkileri uzatmayın. 1,5 yıl fazlaca uzamış bir süredir, mümkün olduğunca fazla kişiyi tanıyın ki emek vermeye karar verdiğiniz kişinin gerçekten verdiğiniz emeği hakettiğini anlayabilecek kadar deneyim sahibi olabilesiniz.

ve son tavsiyem karşınızdakini kullanmayın. doğru kişi değilse uzatmaları oynamayın, harcanan zamanın geri döndürülemez olduğunu unutmayın.