otobüs yolculuğu

bebek ağlamaları, yan yana oturan erkekle kadının 40 yıllık ahbapmış gibi sohbete dalması (kıskanıyorum) , arka koltuğa işeyen çocuğun sidiğinin ayakkabılarınızı koyduğunuz yere ulaşması, koltuğunuzu tekmeleyen çocuk, koltuğunu olabildiğince yatırıp size hareket alanı bırakmayan yolcu, bi sikkimden anlamayan teyzeler, koridor kenarı alıp cam kenarını gasp eden barzolar, yemek dağıtan muavinle yarım saat muhabbet çeviren it oğlu it, bedava diye habire su içen görmemişler ve daha bir çok cinnet geçirme sebebidir.
daha uzun yolculuklarda imdat çekiçleri bile kırılır, yerler pet şişe dolar.

3-4 saatten fazlası üzüyor. Ancak tren yolculuğu ile 48 saat bile seyahat edebilirim ❤️

5 saatten fazlası çekilmiyor. Ayrıca tatil dönüşü ise hüzünlendiriyor.

Hızlı trende business gitmek gibi değil. Kahvaltı, öğle yemeği, saatte 255km hız, kahve, çay ve mide bulantısı olmadan saatlerce okuma keyfi.

bana uçağa göre daha fazla haz veriyor ama yolculuğun gece olması koşuluyla.
o mavi,kırmızı yanan aydınlatma ve gecenin verdiği huzur mükkemmel

eskiden çok sıkıcı bir aktiviteydi. ama temiz ve geniş ve tekli koltuğa sahip otobüslerden, internetten ve wireless'ten sonra özellikle yapılmak istenen keyifli bir yolculuk dahi olabilir. uzun yıllardır yap(a)madığım yolculuk. özledim. en son istanbul'dan ankara'ya, ankara'dan izmir'e ve izmir'den de istanbul'a yolculuk yapmıştım 3 gün içinde. yıllar önceydi. varan turizm idi favorim. tabi o da tarih oldu. her şey gibi. her şey bir gün bitiyor yahut değişiyor sevgili sözlük. bize kalan ise sadece anılar oluyor. keşke onlar da olmasa. istediğimizde onları da resetleyebilsek belleğimizden. güzel tarafları olsa da, bazen mutlu da etse gülümsetse de anılar genellikle hüzün verir insana. güzel şeyleri bile hüzünle anarız bir süre sonra. artık bizden çok uzakta oldukları için...

keşke şu otobüslere binmek zorunda kalmasak dedirtir...

çevreden gelen gürültünün en iyi çözümü kulaklıkla müzik dinlemek (bkz: swh) en son bindiğimde bebenin biri arkadan saçımla oynuyordu. çocuklarda sıkıntı yok, çocuk işte. ebeveynlerinde sıkıntı var. çocukla ilgilenseler problem olmayacak...

Eskiden tüm bunlara sigara dumanı da eklenirdi. Rezil yolculuklardı.

yarın 6 saatliğini gerçekleştireceğim için şimdide gerilmeye başladım. Rahatça oturamıyosun hele önünde arkanda manyak bi tip varsa dakika sayarak geçirmek zorundasın..

ayak kokusunu, osuruk kokusunu, ter kokusunu, yanında oturan kişinin horultusunu çekmek zorunluluğu olan yolculuk türüdür...

Şu an itibariyle yaptığım eylem. Saat 20'de kalkması gereken araç rötarla 21:30'da kalktı. Hayırlısı umarım izmir'i Buluruz yanmadan. Kamil koç'ta Yanarak ölme riski var malum.