Devriyeler adım, adım gezen de
Kar kaplamış solmuş güller gören de
Sarılıp dallarına öpesim gelir
San ki gökten kar yerine kan yağıyor
Kar altında üşümüş bir çocuk ağlıyor
Yaşlı gözler ile bana bakıyor
Akan gözyaşını içesim gelir
İşte böyle karanlıklar çökende
Devriyeler adım, adım gezen de
Yar uykuda ben yine pencerem de
Doğacak güneşi göresim gelir.