insanların varlıklarını sorgulamama sebepleri

merak ettiğim sebeplerdir.
niye varız, niye yaşıyoruz gibi soruları dünyanın yüzde kaçı kendine soruyor acaba, sormayanlar neden sormuyor vs.

İki tip insana rastladım. İlki sadece gün dolduruyor. Yiyip içiyor gece kocasına domalıyor, çocuk doğurup büyütüyor, zamanla düşünmekten görmekten özenle kaçındığı sorular gelip karşısına dikiliyor. Amanin deyip ya cennet dersine düşüyor ya da hasta sinirli biri oluyor. Sonra bir gün hık diye gidiyor.

İkinci dünyayı algılayacam diye dünyevi bir sürü zevke geç kalıyor. Mesela karşı cinsi geç keşfediyor, cinsiyetini sorgulamıyor, kafasındaki soruları önce güvendiği insanlara soruyor. Aldığı yanıtlar onu tatmin etmiyor. Kesin cevaplar istiyor ama bilinmezci cevaplar alıyor. Kendi araştırıyor ve zamanla algısı arttıkça depresyona giriyor. Bir hiç olduğunu tamamen anladığında ya bilinmezcilikten dindarlığa sarılıyor ya da mutsuz agresif bir sinist olarak hayatına devam ediyor.

sorgulamayla öğrenilse bizden önce yaşayan milyarlarca insan öğrenirdi, çok düşünme kafayı yersin gibi yadsıma içeren nedenlerdir.

Zaman ve moral kaybı olmasıdır.

Çünkü binlerce yıldır zaten sonucunu bulamamışız, üstüne bir de insana yaşadığı hayatın ne kadar anlamsız olduğunu hatırlatır durur, psikoloji bozar.

Kafayı yakmamak için

Sorgulayanlar arasında kim doğru cevaba ulaşmış ki? Bir sebep yok, tesadüfen yaşıyoruz.

İnsanlar rahata alışmış bir kere böyle olunca da düşünmek için bir güdülenme yok bir acı ızdırap huzursuzluk yok ondan

Cunku;
"Sorgulanmamis bir hayat, yasanmaya deger degildir"
-sokrates.