insanların varlıklarını sorgulamama sebepleri

İki tip insana rastladım. İlki sadece gün dolduruyor. Yiyip içiyor gece kocasına domalıyor, çocuk doğurup büyütüyor, zamanla düşünmekten görmekten özenle kaçındığı sorular gelip karşısına dikiliyor. Amanin deyip ya cennet dersine düşüyor ya da hasta sinirli biri oluyor. Sonra bir gün hık diye gidiyor.

İkinci dünyayı algılayacam diye dünyevi bir sürü zevke geç kalıyor. Mesela karşı cinsi geç keşfediyor, cinsiyetini sorgulamıyor, kafasındaki soruları önce güvendiği insanlara soruyor. Aldığı yanıtlar onu tatmin etmiyor. Kesin cevaplar istiyor ama bilinmezci cevaplar alıyor. Kendi araştırıyor ve zamanla algısı arttıkça depresyona giriyor. Bir hiç olduğunu tamamen anladığında ya bilinmezcilikten dindarlığa sarılıyor ya da mutsuz agresif bir sinist olarak hayatına devam ediyor.