yalova kaymakamı

Rivayet odur ki:
Yıl 1923 Ankara Ulus'ta 1. Meclisin açıldığı yıl. Yine bir Meclis toplantısı. Toplantıya Atatürk'te iştirak edecek. O zaman mebuslar ankara da yaşamıyor. Herkes bağlı olduğu ilden geliyor. Üst düzey bürokratlarda valiler Kaymakamlar da davetli gelecekler. uyanık bir ayakkabı boyacisi var Ulus'ta. Kendi kendine düşünüyor bu kadar mebus atanın karşısına öyle rast gele çıkamaz elbet kılık kıyafet duzeltecekler diye düşünüp acıyor tezgahı meclisin önüne. Yine o yıllar ortalık toz duman toprak çamurlu yollar. .
Önce İsmet İnönü geliyor, iniyor arabasindan, bakıyor boyacı orda.. usulen temizde olsa uzatıyor ayakkabılarını parlattiriyor veriyor bahsisini.. boyacı aman paşam vs desede İnönü sikistiriyor parayı. Sonra diğer mebuslar valiler vs vs. Nerdeyse her gelen boyatiyor ayakkabıyı veriyor parasini. Bir iki üç. . Aman vekilim aman valimden sonra, boyacı rahat rahat parasini istiyor aliyorda. Epey sonra Yalova kaymakamı geliyor geç kalmış ayakkabılar çamur içinde neyse boyaciyi görüyor ve hemen çabuk boya şunları diyor. Bir güzel temizleyip boyattiktan sonra içeri girmek için hızlı adımlarla meclise yöneliyor. Boyacı zaten tanımıyor. Diyorki parasini vermedin! Yalova kaymakamı - kibirli bir şekilde para vermemesi gerektiğini dusunurek diyor ki :
- ben Yalova kaymakamiyim! (Kendi Yalova'da büyük insan ya)
Boyacı :
- ulan bu kalabalikta kim siker Yalova kaymakamini!