ölümün en iyi tanımı

Ölümün kıyısından dönerken hissettiğim soğukluğu anlatmak istiyorum. O soğuk derin boşluğu.

En son boğazıma sarılan elleri hatırlıyorum. Nefes alamıyorum ve boğazım acıyor . Nefesin ne kadar kıymetli olduğunu o dakika çok daha iyi anlıyorsunuz. Akciğerlerden oksijen beyne taşınmayınca o bilninç kaybının soğukluğu hayatınızda yaşadiklarinız hızlı bir şerit gibi fotoğraflar halinde gözünüzun önünden akıp geçiyor. Can çıkmadan o son hali tarif edilemez kadar acılı ve ve soğuk. Ve öldü sanılıp boğazım bırakılmış ben ise bilincim kapalı şeklinde gözumün önünden geçen o film şeriti gibi kısmı hatırlıyorum. Kısa bir yakın hafıza kaybı yaşıyorum. Bana en son ne oldu böyle tuhaf birşey yaşadım diyorum. Ölümün o soğuk yüzunü hatırliyorum ama en boğazımın sıkıldığını animsamiyorum. Ve boğazımı sıkan kişi sinir krizinde ölmüş olduğumdan emin olmalı delirmiş gibi geber geber geberdin işte diye bağıriyor ve ağlıyor. Belliki elinde kaldığımı sanmış ve korkmuş. Ben ise birsey hatirlamiyorum ve o kişinin hareketlerinden daha şaşkina dönmüş bakiyorum. Gözlerimin açik olduğunu görüyor ve o an ki bakişiyla bana kötü birşeyler oldu ama hatirlayamiyorum bana ne oldu diyorum. Küfür edip çikip gidiyor aradan belki yarim saat kadar geçti ve sadece ne yaşadığimı anlamaya çalışiyorum ve hatirliyorum en son boğazımı sıkıyordu. Polise gidiyorum darp raporu alıp şikayetci oluyorum sonra .polis bir gün tutup geri salıyor mahkeme gününe kadar. Ve gördüğüm şiddet icinde tek korktuğum şey olunca bunu zaafım olarak göruyor ve beni bastırabilmek için uzun süre çektiğim işkencelerim oluyor . Tesadüfen ölmeden elinden bir kez sağ kurtulunca bu yöntemi ögrenen cani benim bilincim yitene kadar boğazı mi sıkiyordu. Ve psikiyatrise bu durumu söylediğimde çok risk altındasın bir salise fazla sürdurse boğazini tutmayı ölüme gidebilirsin. Şikayet etmelerimden bir sonuç çıkmasa bile o evi kesin olarak terk etmem gerektiğini tembihledi ve bende öyle yaptım .