"hangi kızların?" diye sorulası başlık.
eğer "türkiye." cevabı verilecek olursa yazmak istediğim birkaç şey var.
genel bi kitleden bahsedeyim size.
ev işinin kadın işi olduğunu savunan, kadının özgürce dışarıya çıkamayacağını sanan, bir kadın yetenekli ise yollu olabileceğini düşünen, kadını evde tutup dışarıdan izole etme ihtiyacı duyan bir aile kültürüne sahip olan bir ülkede yaşıyoruz. bunu kimsenin inkar edebileceğini sanmıyorum. evet, yazdıklarımın aksine bir fikre sahip aileler vardır ama azdır.
saçımı yeni boyamaya başladığım zamanlardı, arkadaşım da saçını boyatmak istemişti. evlerine gittiğim bi akşam babasına söyledi bu isteğini, babası "saçını boyatan kadın kendini de satar. başıma iş mi açacaksın benim?" diyerek yanımda kavga ettiler. bu laf banaydı, oysa benim saçlarımı annem boyardı.
ingiliz dönem filimlerini çok severiz ikimiz de, sürekli de izler yorumlarız. bir gün annesi yanımıza gelip "allah'ın adına babanı katil edeceksin şimdi. neden böyle gereksiz şeyler yapıyorsunuz, ne işinize yarayacak gavurların filmleri?" demişti. bu bi genel kültür dememize rağmen durumu anlamakta direndiler. oysa arkadaşım dönemlere dair çok fazla şey biliyordu.
kısa şort giyip dışarı çıktığım gün yolda yürürken maruz kaldığım birkaç bakış oluyor, o bakışlar "yollu bu" bakışıdır.
toplu taşımada yanıma oturan teyze "bacakların hep yanacak, allah bunu sana bırakmaz. sen kadınsın, yerini bilmek zorundasın." demişti, bu fikirdeki insanlarla tartışma içine girmem. laf anlatmaya çalışsanız da kendi doğru bildikleri yanlışlardan şaşmayacaklardır.
konserden geliyordum, gayet de güzel giyinmiştim ve kendi halimdeydim, saat hemen hemen gece yarısı olmuştu. insan azdı tabii sokakta, hemcinslerim ise daha az.
bir sonraki gün annemle yolda karşılaşanlar "senin kızı gördük gece. açık saçık giyinmiş, kendini boyamış geziyordu sokakta." demiş, annem eve canı çok sıkkın gelmişti. "benim kızım ne isterse onu yapar, sizin haddinize bile değil karışmak." dediğinde "kadın kısmının o saatte ne işi olur dışarıda?" cevabını almış.
benim yaşadığım çevre cahil değil, genel kitle cahil. bu biçimde cahil bir aile yapısında yetişen kızlarımız ailelerinin getirdiği kısıtlamalar ile kendilerini geliştiremiyor, geliştirmekten öte kendisine dahi bakamıyor. o yüzden kalkıp da kızlara cahil demek yerine sorunun esas kaynağını bulun, aksi takdirde cahil olan siz olursunuz.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?