insanları temel iç güdüleri yönetir. bu iç güdülerin başında 'hayatta kalma' gelir. insanın ilk amacı en kısa yoldan hayatta kalmaktır. insan sabah uyanınca, 'hadi bakalım en kısa yoldan hayatta kalmalıyım' demez. beyni arka planda bu şekilde çalışır.
hayatta kalma iç güdüsü, doğa koşulları karşısında fiziksel olarak zayıf olan dişilerde, erkeğe sığınma olarak evrimleşmiştir. bu konuyu iredelerden günümüzü değil, geçmiş zamanlardan beri, nöronlarımıza kodlanan iç güdüleri konuşmak gerekir. yani, 'kendi ayakları üzerinde durabilen modern kadınlar'ı aşağılama mevzusu değildir.
avı-toplayıcı çağlardan itibaren kadınlar güçsüz fiziki yapısı nedeniyle erkek bağımlı şekilde yaşamışlardır. eve et getiren ve vahşi hayattan koruyan erkek ise genelde daha olgun ve güçlü erkeklerdir. kadınlar hayatta kalmak için bu erkekleri eş seçmişlerdir.
günümüzde avcılık olmasa da 'eve et getirme' olayı ve 'korunma' olayı benzer şekilde devam etmektedir.
kadınlar iç güdüsel olarak, kendisini vahşi hayattan koruyacak, eve et getiren erkeği seçmektedirler.
günümüzde 'et getirme' paradır. vahşi hayattan koruma da 'rezidans'tır.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?