(bkz: akraba ziyaretleri)
akraba ziyaretleri insanlara azap çektirir, hiç sevmem. gider efendi efendi köşede oturursunuz, kanepenin bir köşesinde sallanan ipi izlersiniz ya da o iple oynarsınız. anidrn biri adınızı söyleyerek "sen ne zaman evleniyon?" diye kahrolası bir soru sorar. üç adet seçeneğiniz var. birinci seçenek; boşluğa uzun uzun bakmak, ikinci seçenek; "ben evlenmiyorum." demek. her ikisi de çıkmaz sokak, duvarı aşmak gerek. "ben okuyorum, okumayanlara sorun." diyip topu kuzenlerime atarım ama onlar da hep evlilik yolunda ilerliyorlar zaten. bir süre kurtulmuş olurum, birkaç gün sonra da "sana bizim şunun şunun şunun eltsinin baldızını torununun yiğeninin oğlunu ayarlayalım, yuvanı kur kızım" diye telefon ederler. tekrar inatla okuduğumu derim, telefonu kapatırım. eve giderim akşam abimin yüzü kıpkırmızı sinirli, annem yarı mutlu yarı sevinçten delirmek üzere. çantayı fırlatıp "sizi aradı demi o orospu?" diye bağırıp evden çıkarım.
böyle olaylar yaratır akraba ziyaretleri.
tabii son seçenek de gitmemek, artık son seçeneği seçiyorum ve kafam rahat yaşıyorum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?