mantık evliliği

dolu dizgin duygularla küçük sayılabilecek yaşlarda birbirini bulup ilişkilerine kesintisiz devam edip sonunda evlenen bi kaç kişi tanıyorum. Bu nerden baksan aşk evliliğidir galiba, ya da yıllarca süren birliktelik çok yoğun bir bağlılık yaratmıştır, taraflar ufak tefek ayrılık krizleri yaşasa da birbiri olmadan yapamaz ve evlenirler.
Bir de yıldırım aşkı tabir ettiğimiz bir başka çeşit vardır. Çok kısa sürede çok yoğun duygular ve genelde en geç altı ay çok çok bir yıl sonunda evlilik, bu da aşk evliliğidir.
Bunlar dışında kalan neredeyse tüm evlilikler bana az çok mantık evliliğiymiş gibi geliyor. Genelde çiftlerin ve türkiye özelinde ailelerinin belli kaygıları vardır, bu kaygılar minimum düzeye çekilebildiği ölçüde evlilik gerçekleşme ihtimali yükselir. Evlilik kararı birlikte bir gelecek inşa etme kararıdır, hassastır dolayısıyla sadece duygularla hareket edilmesi bence doğru değildir.
Artık karta kaçtığım için bazen ben de kendime soruyorum nereye kadar evlenmemek? Aklıma iş dönüşü yorgun argın yemek yemek sonrası kanepeye uzanıp dizi izleme sahnesi geliyor hep niyeyse, evliliğin monotonluğu.. birkaç yıl öncesinde tamam ben seninle dizi izlemeye varım dediğim bir kız vardı. Tamam dedim ben bu kızı alırım, seninle kanepede aptal türk dizilerini izlemeye varım kadınım, kazanıp getirdiğim herşeyimi seninle paylaşmaya da.. ne yazık ki başka nedenlerden bunlar gerçekleşmedi. İş ciddiye binince bir ülke gerçeği olarak ailelerin çok daha titiz davrandıklarını gördüm. 'Ben kızımı başka şehre göndermem' dedi anası. Ben de hanımköylü olmak istemedim. Realite büyüyü bozdu. Kızının olmadığı bir yerde yaşamak ve yaşlanmak istemeyen anne kazandı..
Çok sonra kendi anneme sordum 'ablamı başka şehirden biri istese gelin edip yollar mıydın?' 'Olmaz öyle şey, yollamazdım' dedi..