üniversitede çok da zor olmayan bir bölümü itlik serserilik yüzünden birkaç yıl uzatmalı bitirdim. son sınavları verdim notlar sisteme düştü düşecek son bir iki dersten pürüzler vardı. bir hocalara/asistanlara bir öğrenci işlerine koşturup durdum birkaç gün. bir ara yine yok yere okul uzayacak bir dönem belki de bir yıl diye düşünüp iyice darlandım. sonunda çabalar sonuç verdi pürüzler giderildi:) açıkçası artık istenmiyordum da beni mezun etmek için özel çaba gösterildi:) bir beş on dakika herşey o kadar güzelleşmişti ki, artık okul belası yoktu. umut dolu bir mutluluk.. hayatta böyle hisler birkaç defa yaşanıyor, evet..
garip bir şekilde benzer mutluluğu yıllar önce üniversiteye yerleştiğimi öğrendiğim o gün internet kafenin bilgisayarının başında yaşamıştım..
Asd.x bana birini animsatti ustat dd .
Bilindik insan hikayeleri. Hepimizin başına gelebilir:)