Bebekken beşikte ağladığında hemen koşan değil, biraz ağlasın bir şey olmaz diyen bir annesi olmuştur. Acıkıp, susadığında, üşüdüğünde, korkup çağırdığında epey bekletilmiş, umursanmamıştır. O da sesini duyurabilmek için daha yüksekten bağırıp ağlamış, daha ısrarcı olması gerekmiş. Artık resmen uluduğunda annesi bir zahmet bakıvermiştir. O yüzden büyüdüğünde ilk seferde aldığı hayır cevabını duymaz bile. Ancak ısrarla istediğini elde ettiği için, ne istese ısrar etmesi gerektiğini sanır.
Bu insanlara daha ilk seferde evet dediğinizde inanamaz. Şüpheyle yaklaşır. Defalarca çaktırmadan kontrol eder. Ona iyi davranmanız, onu istemeniz hep bir şeylerden şüphelenmesine dananın altında sürekli buzağı aramasına yol açar. Güvenini kazanmak çok zordur.
Annenin de çok suçu olmayabilir. Çok çocuklu bir ailesi, mutsuz bir evliliği, dar imkanları olabilir. Ağlayan bir çocuktan daha önemli dertleri vardır.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?